PLAN PRACY LOGOPEDY W ROKU SZKOLNYM 2024/2025

Logopeda szkolny- Pani Barbara Zadrożna

PIĄTEK:          10:00-13:00 ODDZIAŁ "0"

                        13:05- 13:50- KLASA 1

                      

       

DRODZY RODZICE

Ponieważ Państwu i mnie zależy na efektywności terapii proszę o przestrzeganie poniższych zasad:

1. Dziecko objęte terapią logopedyczną na każde zajęcia logopedyczne przynosi zeszyt i teczkę.

2. W domu proszę codziennie utrwalać ćwiczenia, które dzieci wykonują w gabinecie.

                                                                                                                Dziękuję

                                                                                                                    Barbara Zadrożna

 

Rozwój mowy dziecka przebiega określonymi etapami, które mają swoje charakterystyczne cechy i określony czas pojawiania się. Dotyczy to również rozwoju wymowy. Wymowę poszczególnych głosek dziecko przyswaja sobie stopniowo, od najłatwiejszych do najtrudniejszych pod względem artykulacyjnym. Ponieważ wieluz z Was bardzo często zastanawia sie czy mowa Waszego dziecka rozwija się prawidłowo, czy jest coś co powinno Was zaniepokoić i czy to już jest ten moment, kiedy powinniście skonsultować się z logopedą, podaję za Leonem Kaczmarkiem kolejność pojawiania się głosek:

do 1 roku życia:  a, e  niekiedy  i, m ,b, n, t, d, j

od 1 do 2 roku życia: i, y, e, a, o ,u, p ,pi, b ,m, n, t, d, ń, ś, k, ki, j

około 3-4 roku życia: i, y, e, ę, a, o, ą, u, p, b, m, pi, bi, mi, f, w, fi, wi,                                                              

                                   ś, ź, ć, dź, ń, k, g, ki, gi, h, t, d, n, l, li, ł, j

pod koniec 4 roku życia: r

między 4 a 5 rokiem życia:  sz, ż, cz, dż

Jak wynika z prawidłowości rozwoju mowy i wymowy o dziecku trzyletnim, które nie wymawia jeszcze w sposób dojrzały głoski r ,s, z ,c, dz   nie powiemy, że mówi wadliwie, pomimo iż ta wymowa odbiega od normy. Jest ona typowa dla tego okresu rozwojowego. Od podanych norm wiekowych często występują odchylenia. Przyjmuje się, że do 5-6 roku życia proces kształtowania się wymowy powinien być zakończony. 

 

Najczęstsze wady wymowy

Ze względu na nazwę głoski nieprawidłowo artykułowanej wady wymowy dzielimy na:

●      Sygmatyzm- (seplenienie) to nieprawidłowa wymowa głosek dentalizowanych (s, z, c, dz, sz, ż cz, dż, ś─ ź─ ć─ dź). Jest to najczęstsza wada wymowy u dzieci.

●      Rotacyzm- to druga po seplenieniu najczęściej spotykana wada wymowy. Polega ona na nieprawidłowej artykulacji głoski r

●      Kappacyzm- to nieprawidłowa realizacja głoski k

●      Gammacyzm- to nieprawidłowa realizacja głoski g

●      Wymowa bezdźwięczna- to wada wymowy polegająca na zastępowaniu głosek dźwięcznych bezdźwięcznymi, dotyczy to 13 głosek polskich: b-(p);  bi-(pi);  d-(t);  z-(s);  ż-(sz);  ź-(ś),  dz- (c);  dż-(cz);  dź- (ć);  w- (f);  wi- (fi);  g- (k);  gi- (ki).

 Wady wymowy występujące do 5-6 roku życia mogą mieć charakter fizjologiczny, gdyż najczęściej związane są z nieukończonym rozwojem mowy i wymowy. Faktyczna wada wymowy występuje wtedy gdy proces kształtowania mowy jest zakończony

 

Najczęstsze przyczyny wad wymowy

 1.     Zmiany anatomiczne aparatu artykulacyjnego lub jego uszkodzenie

●      nieprawidłowa budowa języka

●      nieprawidłowa budowa podniebienia

●      wady zgryzu (zgryz otwarty, przodozgryz, tyłozgryz, zgryz głęboki, zgryz skrzyżowany)

●      anomalie zębowe w tym wymiana zębów

●      skrzywienie przegrody nosowej

●       przerost trzeciego migdałka

 2.    Nieprawidłowe funkcjonowanie aparatu artykulacyjnego

●      brak pionizacji języka

●      niska sprawność języka, warg i żuchwy

●      zakłócona praca mięśni napinających i przywodzących struny głosowe

3.    Nieprawidłowa budowa i funkcjonowanie narządu słuchu (niedosłuch i wybiórcze upośledzenie słuchu)

 4.    Nieprawidłowe funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego

●      zaburzenia analizy i syntezy słuchowej

●      zaburzenia słuchu mownego

●      zaburzenia kinestezji artykulacyjnej (dziecko wie jak brzmi określony dźwięk, ale nie ma informacji o ruchach swoich                 narządów mowy co uniemożliwia wykonywanie odpowiednich ruchów artykulacyjnych).

5.  Czynniki psychiczne

●      brak zainteresowania mową innych

●      odczuwanie własnej artykulacji jako czynności męczącej i sprawiającej trudność

6. Czynniki społeczne

●      nieprawidłowe wzorce

●      brak stymulacji rozwoju mowy

●      nieprawidłowa atmosfera otoczenia, głównie środowiska rodzinnego.

Barbara Zadrożna